Աստվածաշունչ մատյանից

ՈՒ՞մ կն­մա­նեց­նեիք ինձ, հա­պա մտա­ծե­ցե՛ք, ո՛վ դուք մո­լո­րյալ­ներ, որ ոս­կու մեծ բա­ժին եք գցում քսա­կից, ար­ծաթ եք կշ­ռում կշեռ­քով և ոս­կե­րիչ­ներ վար­ձում, որ­պես­զի ձե­ռա­կերտ կուռ­քեր պատ­րաս­տեն, և խո­նարհ­վե­լով եր­կր­պա­գում եք դրանց։ Վերց­նում, ու­սե­րիդ վրա դրած` բե­րում եք, և երբ գետ­նին եք դնում, այդ­պես մնում են տե­ղում ու չեն շարժ­վում. ե­թե որևէ մե­կը կան­չի դրանց, չեն լսի և չար փոր­ձանք­նե­րից չեն փր­կի նրան։ Հի­շե­ցե՛ք այս և հո­գո՛ց հա­նե­ցեք, զղ­ջա­ցե՛ք դուք, մո­լո­րյալ­նե՛րդ, սր­տա՛նց դար­ձի ե­կեք, մտա­բե­րե­ցե՛ք ա­ռա­ջին գոր­ծե­րը` վա­ղուց ի վեր կա­տար­ված­նե­րը, քան­զի ե՛ս եմ Աստ­վա­ծը, և ինձ­նից բա­ցի մեկ ու­րի­շը չկա։

Ե­սա­յու մար­գա­րեու­թյու­նը 46. 5-9

Մեկնաբանություններ